• :

آخرین نشانه از نشانه‏های حتمی، قتل نفس‏زکیه است. نفس‏زکیه به معنای ‏انسان بی‏گناه است. در احادیث و آیات، از چهار نفر به عنوان نفس‏زکیه یاد شده است.‏‎ ‎
نفس ‏زکیه معاصر حضرت خضر علیه السلام،  او نوجوانی بود که با همسالان خود ‏مشغول بازی بود، حضرت خضر علیه السلام او را کشت. حضرت موسی به او گفت: ‏‏«اَقَتَلْتَ نَفْساً زَکِیَّهً بِغَیرِ نَفْسٍ»؛ آیا شخص بی‏گناهی را کشتی که کسی را نکشته ‏بود.(175)‏‎ ‎
نفس‏ زکیه معاصر امام صادق‏ علیه السلام که در مقابل منصور دوانیقی قیام کرد و با همه ‏طرفدارانش کشته شد. او محمد پسر عبداللَّه محض، نوه امام حسن مجتبی‏علیه السلام ‏بود و از مدعیان مهدویت به شمار می‏رفت.(176) پیروان او حدیث معروف اِسْمُهُ اِسْمی را ‏برای انطباق با او تحریف کرده و جمله: اِسمُ اَبیهِ اِسمُ اَبی را بر آن افزودند. احمد حنبل ‏این حدیث را با سه طریق در مسند خود نقل کرده که هر سه با جمله: یُواطِی‏ءُ اِسْمُهُ ‏اِسْمی ختم شده. یعنی مهدی همنام من است.(177) طبرانی آن را با 14 طریق از ‏پیامبراکرم روایت کرده که به همان جمله ختم شده است.(178) ولی پیروان نفس‏زکیه ‏جمله اِسْمُ اَبیهِ اِسمُ اَبی را بر آن افزودند. یعنی نام پدرش نام پدر من است!!(179)‏‎ ‎
‏نفس‏زکیه موعود، دقیقاً سه ماه و دو روز بعد از ظهور و 15 روز پیش از قیام جهانی، روز ‏‏25 ذیحجه الحرام در میان رکن و مقام به شهادت می‏رسد.
نفس‏زکیه از کودکی زبانش می‏گرفت(180) و لذا حدیثی جعل کرده به ابوهریره نسبت ‏دادند که: مهدی نامش محمدبن عبداللَّه است و در زبانش عیبی هست!!(181) بعد از ‏نفس‏زکیه منصور نیز از همین حیله استفاده کرد، پسرش را محمد نام نهاد و به مهدی ‏ملقب ساخت و چون نام منصور عبداللَّه بود، او نیز مشمول این حدیث مجعول شد و به ‏مهدی عباسی شناخته شد. و برای تثبیت آن، حدیث دیگری جعل کرد و به پیامبر اکرم‏ ‏صلی الله علیه و آله و سلم نسبت داد که مهدی از فرزندان عمویم عباس می‏باشد!! این ‏حدیث مجعول را فقط محمدبن ولید نقل کرده که کارش جعل حدیث بود.(182) پیروان ‏نفس‏زکیه، احادیث نفس‏زکیه موعود را نیز به او تفسیر کردند و به این وسیله او را در تاریخ ‏به عنوان نفس‏زکیه مشهور کردند.‏‎ ‎
نفس‏زکیه دیگری در احادیث آمده که در آستانه ظهور در نجف اشرف به شهادت می‏رسد. ‏امیرمومنان ‏علیه السلام در خطبه‏ای که به خطبه المخزون معروف شده، در میان ‏نشانه‏های ظهور می‏فرماید: وَ قَتْلُ النَّفْسِ ‏الزَّکِیَّه بِظَهْرِ الکوفَه فی سَبعین؛ و کشته شدن ‏نفس‏زکیه (انسان بی‏گناهی) در پشت کوفه (نجف) با 70 تن.(183) شیخ مفید نیز به ‏هنگام شمارش نشانه‏های ظهور، از کشته شدن نفس‏زکیه با 70 تن از صالحان در پشت ‏کوفه سخن گفته است.(184)‏‎ ‎
اما هیچکدام از این سه مورد ربطی به نفس‏زکیه موعود ندارد.‏‎ ‎
نفس ‏زکیه از نشانه‏های حتمی:
آخرین نشانه از نشانه‏های حتمی در آستانه قیام ‏جهانی حضرت بقیهاللَّه - ارواحنافداه - قتل نفس‏زکیه است که در مسجد الحرام، در میان ‏رکن و مقام به هنگام قرائت پیام امام به شهادت می‏رسد.‏‎ ‎
نفس‏زکیه معاصر حضرت خضر حدود 5000 سال پیش از تولد امام عصر کشته شده. ‏نفس‏زکیه معاصر امام صادق‏علیه السلام نیز حدود 110 سال قبل از تولد آن حضرت کشته ‏شده. نفس‏زکیه‏ای که در نجف اشرف کشته می‏شود، در آستانه ظهور می‏باشد. ولی ‏نفس‏زکیه موعود، دقیقاً سه ماه و دو روز بعد از ظهور و 15 روز پیش از قیام جهانی، روز ‏‏25 ذیحجه الحرام در میان رکن و مقام به شهادت می‏رسد. لذا امیر مومنان‏ علیه السلام در ‏خطبه المخزون هر دو را در کنار یکدیگر بیان می‏کند: وَ قَتلُ النَّفس الزَّکیَّه بِظَهْرِ الکُوفَه فی ‏سَبعین، وَ الْمَذْبوحُ بَینَ الرُّکن وَالمَقام؛ از نشانه‏های ظهور کشته شدن نفس ‏زکیه‏ای ‏‏است در پشت کوفه با 70 تن، و آنکه کشته می‏شود در میان رکن و مقام.(185)‏‎ ‎
قتل نفس‏زکیه و خسف بیدا، از علامات ظهور به معنای اخص کلمه نمی‏باشند، ‏بلکه علامت خروج و قیام جهانی آن حضرت می‏باشند
شیخ مفید نیز به پیروی از کلام امیر مومنان‏ علیه السلام این دو نشانه را کنار هم یاد کرده ‏است.(186)‏‎ ‎
کشته شدن نفس ‏زکیه در میان رکن و مقام از نشانه‏های حتمی است. در این رابطه ‏چندین حدیث با سند صحیح در بخش آغازین این نوشتار ذکر نمودیم و اینک حدیث دیگری ‏می‏آوریم که آن را شیخ مفید از طریق فضل‏بن شاذان از امام باقر علیه السلام روایت کرده ‏که فرمود: وَ قَتلُ النَّفس الزَّکیه مِنَ المحْتوم؛ قتل نفس ‏زکیه از نشانه‏های حتمی ‏است.(187) این حدیث به همین تعبیر از امام صادق‏ علیه السلام نیز روایت شده ‏است.(188)‏‎ ‎
نفس‏زکیه نامش محمد است. امام صادق‏علیه السلام در ضمن یک حدیث طولانی ‏می‏فرماید: وَ قَتْلُ غُلامٍ مِن آلِ‏ مُحمَّد صلی الله علیه و آله و سلم بَینَ الرُّکنِ وَ المَقام، ‏اِسْمُهُ مُحمدبن مُحمد، وَ لَقَبُهُ النَّفسُ ‏الزَّکیَّه؛ قتل جوانی از آل ‏محمد صلی الله علیه و آله ‏و سلم در میان رکن و مقام که نامش محمد فرزند محمد، و لقبش: نفس‏زکیه ‏می‏باشد.(189)‏‎ ‎
این حدیث را فضل‏بن شاذان فقط با دو واسطه نقل کرده که هر دو در حد اعلای وثاقت ‏می‏باشند.(190)
در این حدیث که از نظر سندی در اوج صحت است، نام پدرش محمد ‏آمده، ولی در حدیث دیگری از امام باقر علیه السلام حسن آمده است.(191)‏‎ ‎
نفس‏زکیه از تبار امام حسین‏علیه السلام است. امام باقرعلیه السلام در ضمن یک ‏حدیث طولانی می‏فرماید: اگر هر چیزی بر شما مشتبه شود؛ هرگز پیمان پیامبر، پرچم ‏پیامبر، سلاح پیامبر، و نفس‏زکیه‏ای که از نسل امام حسین‏علیه السلام است، بر شما ‏مشتبه نمی‏شود.(192)‏‎ ‎
پس آنچه ابو الفرج نقل کرده که نفس‏زکیه از اولاد امام حسن مجتبی‏علیه السلام است، ‏از سوی پیروان نفس‏زکیه (محمدبن‏عبداللَّه‏بن‏حسن) جعل شده است.‏‎ ‎
حضرت مهدی دقیقاً 15 روز بعد از قتل نفس‏زکیه قیام جهانی خود را آغاز می‏کند. امام ‏باقرعلیه السلام در این رابطه می‏فرماید: لَیْسَ بَینَ قِیامِ القائِم وَ قَتلِ النَّفسِ ‏الزَّکیهِ اَکثَر ‏مِن خَمسهَ عَشْرَ لَیلَه؛ در بین قتل نفس‏زکیه و قیام قائم(193) جز 15 شب فاصله‏ای ‏نخواهد بود.(194)‏‎ ‎
نفس‏ زکیه بی‌گناه است. امیرمومنان‏علیه السلام در این رابطه می‏فرماید: ریختن خون ‏حرام، در روز حرام، در شهر حرام، از تیره‏ای از قریش. سوگند به خدایی که دانه را ‏شکافت و انسان را آفرید، پس از آن بیش از 15 شب حکومت نخواهد داشت.(195) ‏منظور از خون حرام؛ انسان بی گناه، منظور از روز حرام؛ ماه ذیحجه الحرام و منظور از ‏شهر حرام؛ مکه معظمه می‏باشد.‏‎ ‎
نفس زکیه انسانی بی‌گناه و پاک به نام محمد از تبار امام حسین علیه السلام است
قتل نفس‏زکیه خیلی ناجوانمردانه است. امیرمومنان‏علیه السلام در این رابطه می‏فرماید: ‏به خدا سوگند گویی به نوجوانی از قریش می‏نگرم که در خون خود دست و پا می‏زند. ‏پس از این جنایت کسی در روی زمین عذر آنها را نپذیرد و دیگر برای آنها سیطره‏ای ‏نمی‏ماند.‏‎ ‎
نفس‏زکیه را به هنگام قرائت پیام حضرت می‏کشند. امام باقرعلیه السلام می‏فرماید: ‏قائم(196) به یکی از یارانش می‏فرماید برو به سوی اهل مکه و بگو من فرستاده فلانی ‏هستم. او به شما می‏گوید »ما اهل‏بیت رحمت و معدن رسالت و خلافتیم، ما ذریه پیامبر ‏و از تبار پیامبرانیم، ما مورد ستم واقع شدیم، ما پایمال و منکوب شدیم، از روزی که پیامبر ‏ما رحلت کرده تا به امروز حق ما گرفته شده، ما از شما یاری می‏طلبیم. ما را یاری ‏کنید.« هنگامی که آن جوان این پیام را ابلاغ می‏کند؛ به سویش تهاجم می‏کنند و او را در ‏میان رکن و مقام سر می‏برند. او نفس‏زکیه است.(197)‏‎ ‎
نفس‏زکیه دقیقاً روز 25 ذیحجه کشته می‏شود و 15 روز بعد، روز دهم محرم (عاشورا) ‏قیام جهانی آغاز می‏شود.‏‎ ‎
آخرین نشانه، قتل نفس‏زکیه است و بعد از آن، حضرت مهدی(198) صاحب سیره ‏شایسته، قیام می‏کند.‏‎ ‎
حضرت مهدی(199) خروج نکند جز هنگامی که نفس‏زکیه کشته شود. چون او کشته ‏شود، ساکنان زمین و آسمان بر آنها خشمگین شوند.(200)‏‎ ‎
عبداللَّه‏بن بشّار سوگنامه مفصلی پیرامون شهدای راه فضیلت، از خاندان عصمت و ‏طهارت سروده، در مورد نفس‏زکیه می‏گوید:‏‎ ‎
‏               و آخر عند البیت یقتل ضیعه‎ ‎‏               یقوم فیدعو للامام فینحر‎ ‎
یکی دیگر به تباهی در کنار کعبه کشته می‏شود، او برمی‏خیزد و به سوی امام‏ علیه ‏السلام فرا می‏خواند و در این راه کشته می‏شود.‏‎ ‎
‏              وفی قتل نفس بعد ذلک زکیه‎ ‎‏              امارات حق عند من یتذکر‎ ‎
در قتل نفس‏زکیه نشانه‏های حقی هست برای کسی که متذکر شود.‏‎ ‎
آخرین سخن‎ ‎
در این نوشتار که به جهت محدود بودن صفحات، به اختصار و در مواردی به اشاره سخن ‏گفتیم؛ به این نتیجه رسیدیم که در میان بیش از 2000 علائم ‏ظهور فقط پنج نشانه ‏هست که به طور حتم و یقین از علائم حتمیه هستند. در مورد حتمی بودن آنها و ‏ویژگیهای مهم هر یک از آنها احادیثی از پیشوایان معصوم، از منابع مورد اعتماد و استناد ‏نقل کردیم و آنها را از نظر سندی بررسی نمودیم و صحت آنها را در بالاترین سطح به ‏اثبات رساندیم. آن‏گاه دیگر احادیث را به عنوان شاهد و مویّد آوردیم و روشن شد که اینها ‏در آستانه ظهور تحقق پیدا می‏کنند و از این جهت مهم هستند که روز ظهور را دقیقاً ‏مشخص می‏کنند. مثلاً هنگامی که سفیانی بر سوریه، اردن و فلسطین سیطره یافت، ‏دقیقاً هشت ماه بعد حجت پروردگار ظهور می‏کند. ولی دیگر نشانه‏ها (علائم غیرحتمی) ‏چنین کاربردی ندارند. لذا لزوم تفکیک علائم حتمی از غیرحتمی روشن می‏شود، به ویژه ‏که برخی از مراجع تقلید فرا گرفتن این نشانه‏ها را شرعاً واجب شمرده‏اند.‏‎ ‎
همچنین روشن شد که از این نشانه‏ها، دو نشانه: خروج سفیانی و خروج یمانی همزمان ‏و دقیقاً هشت ماه قبل از ظهور رخ می‏دهد.‏‎ ‎
نفس‏زکیه دقیقاً روز 25 ذیحجه؛ 62 روز بعد از ظهور کشته می‏شود و 15 روز بعد، یعنی روز دهم محرم (عاشورا) ‏قیام جهانی آغاز می‏شود.‏‎ ‎
بانگ آسمانی دقیقاً مقارن با ظهور، شب جمعه، شب بیست و سوم ماه رمضان تحقق ‏می‏یابد. و خسف بیدا در حدود یکماه بعد از ظهور انجام می‏پذیرد. قتل نفس‏زکیه دقیقاً ‏سه ماه و دو روز بعد از ظهور (25 ذیحجه) واقع می‏شود.‏‎ ‎
قیام جهانی 15 روز بعد از آن و دقیقاً سه ماه و هفده روز بعد از ظهور، روز شنبه دهم ‏محرم الحرام (روز عاشورا) آغاز می‏شود.‏‎ ‎
در نتیجه قتل نفس‏زکیه و خسف بیدا، از علامات ظهور به معنای اخص کلمه نمی‏باشند، ‏بلکه علامت خروج و قیام جهانی آن حضرت می‏باشند.‏‎ ‎
اللهم عجل لولیک الفرج و العافیه و النّصر،‎ ‎و اجعلنا من اعوانه و انصاره، آمین.‏‎ ‎